نوشتن (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نوشتن به معناى ضميمه كردن بعضى از حروف بر بعضى ديگر در خط،
کتابت كردن،
اندیشه و مطلبى را به وسيله
مداد يا
قلم بر روى
کاغذ آوردن
است. «كتاب» به معناى
نوشتن است و آن دفترى است كه مطالبى در آن ضبط گردد.
در اين مدخل از واژه‌هاى «رق»، «سطر»، «صُحف»، «كتب»، «قرطاس»، «قراطيس»، «قلم» و ... يا برخى از هم ريشه‌هاى آنها و سياق آيات استفاده شده است.
نوشتن افكار و انديشه‌هاى خود به صورت
کتاب الهی و قوانين دينى، جرم و گناهى بزرگ، و در پى دارنده
عذاب الهی:
فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ... فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَ وَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ.
•••
تشویق خداوند به نوشتن مطالب:
ن وَ الْقَلَمِ وَ ما يَسْطُرُونَ.
••• اولويّت داشتن ترغيب فراگيرى
دانش و نوشتن و خواندن، در برنامه‌هاى هدايتى و تربيتى
جامعه اسلامی:
ن وَ الْقَلَمِ وَ ما يَسْطُرُونَ.
برداشت بر اين اساس است كه قلم و سطور از منظر تقدس مورد قسم واقع شده است.
••• توانايى
انسان، در نوشتن و
آموختن علوم نشأت گرفته از
کرامت پروردگار:
اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الْأَكْرَمُ الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ.
••• توجّه به آموزگار بودن خداوند و وابستگى
قرائت و
کتابت به قدرت او، برانگيزاننده انسان به
تلاوت كلام او:
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ.
۲۳. نوشتن، از نعمتهاى بزرگ الهى به
بشر:
ن وَ الْقَلَمِ وَ ما يَسْطُرُونَ.
«ما» در جمله «وما يسطرون» مصدريه است و مراد نوشته است. خداوند از اين جهت سوگند مذكور را ياد كرده كه قلم و نوشته از عظيم‌ترين
نعمتهای الهی است كه خداى متعال بشر را به آن
هدایت كرده است.
كافى نبودن خواندن و نوشتن، براى بازداشتن
انسان از
طغیانگری:
اقْرَأْ وَ رَبُّكَ الْأَكْرَمُ الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ عَلَّمَ الْإِنْسانَ ما لَمْ يَعْلَمْ كَلَّا إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى.
«كلّا» ردع است با اين توضيح كه انسان در برابرنعمتهاى بزرگ الهى مانند تعليم به وسيله قلم -نوشتن- و ساير چيزهايى كه به وى از طريق
وحی آموخته شده، عوض اينكه
شکر كند،
کفران و
طغیان مى‌كند.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۵۶۷، برگرفته از مقاله «نوشتن».
