نفی باطل (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در این مقاله
آیات مرتبط با نفی
باطل بودن آفرینش معرفی می‌شوند.
راه نداشتن هرگونه گزاف و باطل در
آفرینش و هستى:
«وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا ذَلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا ...؛
ما
آسمان و
زمین و آنچه را میان آنهاست بیهوده نیافریدیم؛ این گمان
کافران است....»
راه نداشتن هرگونه گزاف و باطل، در آفرينش
انسان:
۱. «أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ • فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ؛
آیا
گمان کردید شما را
بیهوده آفریده‌ایم، و بسوی ما باز نمی‌گردید؟ پس برتر است خداوندی که فرمانروای حقّ است (از اینکه شما را بی‌هدف آفریده باشد)! معبودی جز او نیست؛ و او پروردگار
عرش کریم است!»
۲. «أَيَحْسَبُ الْإِنسَانُ أَن يُتْرَكَ سُدًى؛
آیا انسان گمان می‌کند بی‌هدف رها می‌شود؟!»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۱۰۳، برگرفته از مقاله «نفی باطل».
