نَغْب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَغْب (به به فتح نون و سکون غین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای بلعيدن است. از مشتقات این کلمه،
نَغْبَه (به فتح نون و باء و سکون عین) و
نُغْبَه (به ضمه نون، سکون عین و فتح باء) به معنای جرعه‌ای كه بلعيده مى‌شود، جمع آن
نُغَب (به ضم نون و فتح عین) است. این کلمه فقط یک بار در نهج البلاغه آمده است.
نَغْب:
(مثل عقل) به معنای بلعيدن است. از مشتقات این کلمه،
نَغْبَه و
نُغْبَه فتح اول و ضم آن، به معنای جرعه‌ای كه بلعيده مى‌شود، جمع آن
نُغَب (مثل صرد) است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در مذمت يارانش فرمود:
«وَ شَحَنْتُمْ صَدْرِي غَيْظاً، وَ جَرَّعْتُمُونِي نُغَبَ التَّهْمامِ أَنْفاس» «سينه‌ام را از غضب پر كرديد و جرعه‌هاى غصّه را جرعه جرعه به من نوشانيديد.»
(شرح‌های خطبه:
)
این کلمه فقط یک بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نغب»، ج۲، ص۱۰۵۲.
