نعمتالله علی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نعمتاللّه على، فرزند
ابوالعباس احمد فقیه و از افراد مشهور
آل خاتون بود.
برخی او را نعمتاللّه بن علی گفتهاند و برخی دیگر، نعمتاللّه و علی را دو فرزند احمد دانستهاند.
اما وی در اجازهنامهای که به
عبداللّه تستری داده خود را نعمتاللّه علی بن احمد خوانده است.
به گفته امین
نعمتاللّه
لقب علی و تعبیر نعمتاللّه بن علی ناشی از خطای ناسخانِ اجازات است.
نعمتاللّه علی معاصر
شهید ثانی (شهادت در ۹۶۶) بود. وی از
پدر خود، و
محقق کرکی، اجازه روایت داشت.
پسرش احمد و
حسن بن علی حانینی نزد او درس خواندند و از او
حدیث روایت میکردند. حسن بن علی مدنی ابن شَدْقَم در سفر حج نعمتاللّه در ۹۷۷ از وی اجازه روایت گرفت. عبداللّه تستری نیز در ۹۸۸ پس از
سفر حج به
عیناثا رفت و از نعمتاللّه و پسرش اجازه روایت کتب
حدیث دریافت کرد.
مهاجر
حضور تستری در
عیناثا برای گرفتن اجازه روایت از نعمتاللّه را مؤید جایگاه علمی وی و بیانگر رسیدن
عیناثا به اوج شکوفایی علمی در آن
زمان دانسته است.
به گفته
افندی اصفهانی،
نعمتاللّه از شهیدثانی نیز
روایت کرده اما نعمتاللّه در اجازات خود، شهیدثانی را در
سلسله مشایخش یاد نکرده است.
همچنین افندیاصفهانی
روایت کردن مستقیم نعمتاللّه علی را از
محقق کرکی -که شهیدثانی از او با واسطه حدیث روایت کرده بعید دانسته- اما نعمتاللّه در اجازهنامههایش، کرکی را از مشایخ روایی خود برشمرده است.
به علاوه، روایتِ با واسطه شهیدثانی از محقق کرکی به سبب ملاقات نداشتن آن دو با یکدیگر بوده است نه فاصله زمانی
به گفته
فرزند نعمتاللّه، پدرش عمری طولانی داشت.
نعمتاللّه در ۹۵۷ مقام
خضر را در
عیناثا تجدید بنا کرد.
رسالهای مختصر درباره معنای
عدالت از آثار اوست.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «آل خاتون»، شماره۶۷۱۸.