• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نطح (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





نَطْح (به فتح نون و سکون طاء) از واژگان قرآن کریم به معنای شاخ زدن است. این لفظ فقط یک بار در قرآن مجید آمده است.



نَطْح: شاخ زدن است. در قاموس گوید: «نَطَحَهُ‌: اصابه بقرنه»؛ «تَنَاطَحَ‌ الکبشان» دو قوچ همدیگر را با شاخ زدند.


(حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزِیرِ... وَ الْمُتَرَدِّیَةُ وَ النَّطِیحَةُ) نَطیح و نَطیحه حیوانی است که با شاخ زدن مرده باشد، یعنی: «بر شما حرام شده میته، خون، گوشت خوک، حیوانی که از بلندی افتاده و مرده و حیوانی که با شاخ زدن مرده است». مردم جاهلیّت آنها را حلال دانسته و می‌خوردند.


این لفظ فقط یک بار در قرآن مجید آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۷۷.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۱۱.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۲۰.    
۴. فیروزآبادی، قاموس المحیط، ج۱، ص۲۵۳.    
۵. مائده/سوره۵، آیه۳.    
۶. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۱۶۵.    
۷. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۵، ص۲۶۸.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۴۳.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۱۹۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "نطح"، ج۷، ص۷۷.    






جعبه ابزار