• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نصر بن‌ مزاحم‌ منقری‌

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





نصر بن مزاحم منقری۲۱۲ق)، از محدثان و مورخان مشهور قرن دوم و سوم هجری قمری بود. رجال‌شناسان اهل سنت وی را ضعیف و متروک الحدیث و برخی نیز وی را موثق دانسته‌ و رجال‌شناسان شیعه وی را از اصحاب امام باقر (علیه‌السّلام) و بر صحت عقیده و حسن عمل وی تاکید کرده‌اند.



ابوالفضل نصر بن مزاحم بن سیار منقری عطار تیمیمی کوفی، اهل کوفه بود و در بغداد می‌زیست. نسبت وی به بنو منقر بن عبید می‌رسد و بدین‌جهت به منقری نسبت یافته است. تاریخ ولادت وی به درستی روشن نیست، اما از آن‌جهت که وی را از طبقه ابومخنف لوط بن یحیی، مورخ مشهور متوفای ۱۵۷ق دانسته‌اند، برداشت می‌شود که عمری نسبتاً طولانی داشته است. منقری در کوفه رشد و پرورش یافت و در همان‌جا عطاری می‌کرد و به خرید و فروش عطریات اشتغال داشت. سپس به بغداد کوچید و نزد بزرگانی چون سفیان ثوری، شعبة بن حجّاج، حبیب بن حسان و ابوالجارود زیاد بن منذر شاگردی کرد و علوم رایج آن زمان را فرا گرفت و در آنها مهارت یافت و به کمال رسید. پس از آن در بغداد مجالس درسی برپا ساخت و شاگردان بسیاری همچون نوح بن حبیب، ابوصلت هروی و علی بن منذر طریقی را پرورش داد.


منقری علاوه بر حدیث، در تاریخ و اخبار نیز مهارت داشت. کتابی که وی در تاریخ جنگ صفین تالیف کرده، از کهن‌ترین و مشهورترین منابعی است که به نقل حوادث این رخداد پرداخته و خود بیانگر توانایی وی در تاریخ می‌باشد. این کتاب یکی از منابع و مآخذ مهم طبری در تاریخ بوده که در مواردی نیز خود به آن اشاره کرده است. گرچه بسیاری از رجال‌شناسان اهل سنت چون ابوحاتم و ابن عدی وی را ضعیف و متروک الحدیث دانسته‌اند، برخی نیز وی را موثق و روایاتش را قابل استناد خوانده‌اند. ابن ابی الحدید به ستایش منقری پرداخته و نوشته است که وی فردی موثق، ضابط، صحیح النقل و خالی از هوی و هوس بود. یاقوت حموی و خطیب بغدادی وی را از غالیان و متعصبان شیعه به شمار آورده‌اند. شیخ طوسی او را از اصحاب امام باقر (علیه‌السّلام) دانسته و نجاشی بر صحت عقیده و حسن عمل وی تاکید کرده است. گفته شده که منقری در زمانی که ابوالسرایا (فرمانده نظامی شورش ابن طباطبا بر ضد مامون عباسی) بر کوفه تسلط یافت، به سمت نظارت بر بازار گماشته شد.


نصر در نهایت به سال ۲۱۲ق از دنیا رفت.


آثار و تالیفات وی از این قرار است: الصفین (وقعة صفین) الغارات، الجمل، مقتل حجر بن عدی، مقتل الحسین بن علی (علیه‌السّلام) عین الورده اخبار المختار المناقب النهروان اخبار محمد بن ابراهیم و ابی السرایا. (دیگر منابع:
[۲۶] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، جزء۲، ص۱۳۷.
)


۱. بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۲۸۳.    
۲. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۲۲.    
۳. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۸، ص۲۸.    
۴. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۲۸۳.    
۵. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۴، ص۴۵۸.    
۶. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، ج۴، ص۴۸۵-۴۸۷.    
۷. جرجانی، عبدالله بن عدی، الکامل فی ضعفاء الرجال، ج۸، ص۲۸۶.    
۸. ابن ابی حاتم رازی، عبدالرحمن بن محمد، الجرح و التعدیل، ج۸، ص۴۶۸.    
۹. ابن حبان، محمد بن حبان، الثقات، ج۹، ص۲۱۵.    
۱۰. ابن ابی الحدید، عبدالحمید بن هبة‌الله، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۰۶.    
۱۱. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۶، ص۲۷۵۰.    
۱۲. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۲۸۴.    
۱۳. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۱۳۹.    
۱۴. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۲۷.    
۱۵. ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین، مقاتل الطالبیین، ص۴۳۵.    
۱۶. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۶، ص۲۷۵۰.    
۱۷. ابن ندیم، محمد بن اسحاق، الفهرست، ص۱۲۲.    
۱۸. شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۷۲.    
۱۹. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۲۸.    
۲۰. ذهبی، محمد بن احمد، میزان الاعتدال، ج۴، ص۲۵۳.    
۲۱. بخاری، محمد بن اسماعیل، التاریخ الکبیر، ج۸، ص۱۰۵.    
۲۲. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۱۳، ص۹۳.    
۲۳. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۶، ص۱۵۷.    
۲۴. بغدادی، اسماعیل بن محمد، هدیة العارفین، ج۲، ص۴۸۹.    
۲۵. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۳۶۰.    
۲۶. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۱، جزء۲، ص۱۳۷.
۲۷. دارقطنی، علی بن عمر، المؤتلف و المختلف، ج۴، ص۲۲۰۲.    
۲۸. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۹۸.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۸۰۱-۸۰۲، برگرفته از مقاله «نصر منقری».






جعبه ابزار