نشأه (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نشأه: (يُنْشِئُ النَّشْأَةَ) «نشأه» در اصل به معناى ايجاد و تربيت چيزى است
، و گاه از
دنیا به
«نشأه اولى» و از
قیامت به
«نشأه آخرت» تعبير مى‌شود.
(قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانظُرُوا كَيْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ يُنشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ) (بگو: در
زمین بگرديد و بنگريد خداوند چگونه
آفرینش را آغاز كرده است؟ سپس خداوند به همين گونه جهان آخرت را ايجاد مى‌كند؛ به يقين خدا بر هر چيزى تواناست.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين آيه تا سه آيه بعد،
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را دستور مى‌دهد كه
مشرکین را مخاطب قرار داده، و حجت خود را عليه ايشان تمام كند، و به سير در زمين ارشادشان نمايد تا بفهمند كيفيت آغاز خلقت و ايجاد ايشان با اختلافى كه در طبيعتهاى خود دارند، و تفاوتى كه در رنگ‌ها و اشكالشان هست، چگونه بوده، و چگونه خدا آن‌ها را بدون الگو و نقشه قبلى، و بدون حساب و عددى معين، و يا نيرويى مثل هم آفريده، اين طرز فكر دليل قاطعى است بر اينكه قدرت او حساب و اندازه ندارد، وقتى چنين است، نشاه آخرت را هم مانند نشاه اول خلق مى‌كند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نشأه»، ص۵۸۷.
