نذر اهلبیت (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسنین علیهما السلام بیمار شدند و
امام علی و
فاطمه علیهما السلام به پیشنهاد
رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلّم برای شفای آن دو
نذر کردند.
قرآن کریم می فرماید،
علی علیهالسّلام و
فاطمه علیهاالسّلام برای شفای فرزندانشان
نذر فرمودند: «یوفون
بالنذر ویخافون یوما کان شره مستطیرا» آنها به
نذر خود
وفا میکنند، و از روزی که عذابش گسترده است میترسند. (در شان نزول آیه آورده شده است: حسنین علیهما السلام بیمار شدند و امام علی و فاطمه علیهما السلام به پیشنهاد
رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلّم برای شفای آن دو
نذر کردند)
به فرموده قرآن کریم علی و فاطمه علیهما السلام، وفاکننده به
نذر خویش می باشند: «یوفون
بالنذر ویخافون یوما کان شره مستطیرا» آنها به
نذر خود
وفا میکنند، و از روزی که عذابش گسترده است میترسند. (در شان نزول آیه آورده شده است: حسنین علیهما السلام بیمار شدند و امام علی و فاطمه علیهما السلام به پیشنهاد رسول خدا صلیاللهعلیهوآلهوسلّم برای شفای آن دو
نذر کردند)
کلمه
مستطیر اسم فاعل از
فعل استطار است، که به معنای
فاش کردن و منتشر کردن در
اقطار است به منتها درجه
انتشار ، و بطوری که گفتهاند: این کلمه بلیغ تر از کلمه طار است، وقتی میگویند: (استطار الحریق) معنایش این است که دامنه
آتش سوزی گسترده شد، و یا وقتی میگویند: (استطار الفجر)، معنایش این است که روشنی
صبح گسترده گشت. و منظور از (استطار شر آن روز) شر
روز قیامت است، که روز به نهایت رسیدن شدائد و اهوال و عذابها است.
و مراد از (ایفای به
نذر ) همان معنای معروف آن است. و اینکه بعضی گفتهاند: مراد از آن
تصمیم قلبی بر عمل به واجبات، و یا پیروی
شارع در همه
احکام اوست، خلاف ظاهر لفظ است، و هیچ دلیلی در کلام بر این سخن
دلالت نمیکند.
این آیات به ذکر اعمال و اوصافی که
ابرار و
عباد الله دارند، پرداخته با ذکر پنج وصف دلیل
استحقاق آنها را نسبت به این همه نعمتهای بی مانند توضیح میدهد. میفرماید: آنها به
نذر خود وفا میکنندو از روزی که
عذاب و شر آن گسترده است بیمناکند، جمله «یوفون» و «یخافون» و جملههای بعد از آن که همه به صورت فعل
مضارع آمده نشان میدهد که این برنامه مستمر و همیشگی آنان است.
البته همانگونه که در
شأن نزول گفتیم
مصداق اتم و اکمل این آیات امیرمؤمنان
علی و
فاطمه زهرا و فرزندان آنها
حسن و
حسین (سلاماللهعلیهم اجمعین) میباشند که
نذر خود را در مورد سه روز
روزه داشتن
ادا کردند، و جز با آب
افطار ننمودند، و
قلب آنان از خوف خدا و
خوف قیامت مالا مال بود. ترس آنها از شر آن روز بزرگ اشاره به ایمانشان به مسأله
معاد ، و احساس مسؤولیت شدید در برابر فرمان الهی است.
آنها به خوبی
معاد را باور کردهاند، و به تمام کیفرهای بدکاران در آن روز
ایمان دارند، و اثر این ایمان در اعمالشان کاملا نمایان است.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۵، ص۳۳۷، برگرفته از مقاله «نذر اهلبیت».