نجوا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نجوا: (كَثيرٍ مِّنْ نَجْواهُمْ) «نجوا» تنها به معناى سخنان درگوشى نيست، بلكه هر گونه جلسات سرّى و مخفيانه را نيز شامل مى‌شود؛ زيرا در اصل، از مادّه
«نجوة» (بر وزن دفعة) به معناى «سرزمين مرتفع» گرفته شده است، بدين جهت كه سرزمين‌هاى مرتفع از اطراف خود جدا هستند. و از آنجا كه جلسات سرّى و سخنان درگوشى از اطرافيان جدا مى‌شود، به آن
«نجوا» گفته‌اند. بعضى معتقدند: همه اينها از مادّه
«نجات» به معناى «رهايى» گرفته شده است؛ زيرا يک نقطه مرتفع از هجوم سيلاب در امان است، و يك مجلس سرّى يا سخن درگوشى از اطلاع ديگران بركنار مى‌باشد.
ترجمه و تفسیر آیات مرتبط با
نجوا:
(لاَّ خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِّن نَّجْوَاهُمْ إِلاَّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاَحٍ بَيْنَ النَّاسِ وَمَن يَفْعَلْ ذَلِكَ ابْتَغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا) (بسيارى از سخنان درگوشى و جلسات محرمانه آنها، خير و سودى ندارد؛ مگر كسى كه از اين راه، دعوت به كمك كردن به ديگران، يا كار نيك، يا اصلاح در ميان مردم كند؛ و هر كس براى به دست آوردن خشنودى خداوند چنين كند، به زودى پاداش بزرگى به او خواهيم داد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
راغب مى‌گويد: وقتى بگويى: ناجيته معنايش اين است كه من با او مطلبى سرى و بيخ گوشى در ميان نهادم، و اصل اين كلمه از ماده نجوة گرفته شده كه به معناى زمين خلوتى است كه تو با كسى در آنجا خلوت كنى. اين سخن راغب بود.
و بنا به گفته وى كلمه
نجوى به معناى گفتگوى سرى و پنهانى است، و چه بسا كه اين كلمه درباره شخص دو طرف صاحب
نجوى نيز اطلاق گردد. يعنى به خود آن دو نيز نجوا گويند. هم چنان كه
قرآن كريم فرموده: «
وَ إِذْ هُمْ نَجْوى» (زمانى كه ايشان نجوا بودند) يعنى با يكديگر نجوا كردند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
(أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مَا يَكُونُ مِن نَّجْوَى ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَى مِن ذَلِكَ وَلَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ) (آيا نمى‌دانى كه خداوند آنچه را در آسمان‌ها و آنچه را در زمين است مى‌داند؛ هيچ گاه سه نفر با هم نجوا نمى‌كنند مگر اين‌كه خداوند چهارمين آنهاست، و هيچ گاه پنج نفر با هم نجوا نمى‌كنند مگر اين‌كه او ششمين آنهاست، و نه تعدادى كمتر و نه بيشتر از آن هستند مگر اين‌كه او همراه آنهاست هر جا كه باشند، سپس روز قيامت آنها را از اعمالشان باخبر مى‌سازد، چرا كه خداوند به هر چيزى داناست.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
نجوى مصدر و به معناى
تناجى يعنى با يكديگر بيخ گوشى سخن گفتن است.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نجوا»، ص۵۷۹.
