نتایج حرکت تبلیغی امام سجاد و اهل بیت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حرکت تبلیغی
امام سجاد (علیه‌السّلام) و اهل بیت از
کربلا تا
شام و از آنجا تا
مدینه موجب شد تا یاد و خاطره
واقعه عاشورا و مصائب
اهل بیت در تاریخ ثبت شود و راه و هدف
امام حسین (علیه‌السّلام) از
تحریف و وارونه سازی محفوظ بماند و پیام آن به درستی به جامعه منتقل شود و از این رهگذر آثار و نتایج مهمی مانند تثبیت خداگرایی و
توحید و حفاظت از اساس
دین اسلام به بار آید.
با کارهای تبلیغی اهل بیت، تاریخ عاشورا و نهضت حسینی برای همیشه در تاریخ ثبت شد؛ اگرچه بسیاری از وقایع نگاران می‌کوشیدند این حادثه را به گونه‌ای گزارش کنند که خوشایند
خاندان بنی امیه باشد. اگر اقدامات تبلیغی اهل بیت نبود، شاید عاملان بنی امیه در تصویر پردازی شان از قیام امام حسین (علیه‌السّلام)، جلوه‌های عظمت و جوانمردی و فداکاری خاندان پیامبر را نادیده می‌گرفتند و اهداف نهضت حسینی را وارونه نمایش می‌دادند تا این حماسه بزرگ بعد از مدتی به فراموشی سپرده شده، از بین برود. اهل بیت همه این جلوه‌ها را به مردم نمایاندند و با صدایی رسا در تاریخ فریاد زدند که هدف امام حسین (علیه‌السّلام)، بر صدر نشاندن خداگرایی و دستیابی به
سعادت مردم بود، نه قدرت طلبی؛ و بدین گونه حماسه عاشورا را در تاریخ ماندگار کردند.
امام سجاد (علیه‌السّلام) در خطبه‌ای که هنگام ورود به مدینه ایراد کرد، عمق جنایت بنی امیه را برای مردم بازگفت و با تاکید بر پاک بودن دامـن اهـل بیـت از اتهامات احتمالی، و یادآوری سفارش پیامبر درباره آنان فرمود:
«ای مردم!
خداوند متعال - که جمیع مراتب
حمد مخصوص اوست - ما را به مصیبت‌های بزرگ مبتلا فرمود و در اسلام شکافی بس بزرگ پدید آمد. آری
حضرت اباعبدالله حسین (علیه‌السلام) و عترتش کشته شدند!! اهل حرم، زنان و اطفال او اسیر گردیدند و سر او را بر سر نیزه زدند و در شهرها به گردش در آوردند و این مصیبتی است که همانند ندارد. ای مردم! کدام مرد شما بعد از قتل حضرتش شادی می‌کند؟ یا کدامین چشم از شما، اشک خود را نگه می‌دارد و از ریختن آن بخل می‌ورزد؟ آری آسمان‌های هفتگانه در قتل او گریستند!! و دریاها با امواج خود بر او زاری نمودند و آسمان‌ها نیز با همه ارکان وجودی خویش، در عزای او ماتم گرفتند. زمین از همه جوانب خود و درختان با تمامی شاخه‌ها و ماهی‌ها و تمام لجه‌های دریاها و ملائکه مقرب الهی و تمام اهل آسمان‌ها برای او گریستند. ای مردم!! کدامین قلب است که در شهادت حضرت از هم نگسلد؟ یا کدامین دل است که برای او ناله نکند؟ یا کدامین گوش است که این شکاف که در اسلام وارد شد را بشنود و آرام بگیرد؟!! ای مردم!! ما به‌سان فرزند ترک و کابل، حالمان چنان شد که رانده شده، از هم پراکنده، بدون حمایت و از وطن خود دور افتاده بودیم و این همه در حالی بود که نه جرمی مرتکب شده بودیم و نه کار زشت و مکروهی از ما سر زده بود و نه شکستی شکافی در اسلام وارد کرده بودیم. آری، هرگز بمانند این را در روزگار پدران پیشین خود نشنیده بودیم و این یک امر نوظهور و بدعتی جدید بود. قسم به خدای سبحان!! اگر پیامبر به اینان به همان‌اندازه که سفارش ما را کرد و ما را وصی خود قرار داد، توصیه جنگ و قتال با ما می‌کرد، از آنچه با ما کردند، بیشتر نمی‌توانستند بکنند!!! انا لله و انا الیه راجعون؛ چه مصیبت بزرگی و چه فاجعه دلسوز و دردناک و رنج‌دهنده و ناگوار و تلخ و جانسوزی!!! ما، این همه را که به ما رسید به حساب خدا منظور می‌کنیم چرا که او شکست‌ناپذیر و انتقام‌گیر است.»
بعد از این افشاگری‌ها بود که مردم به خود آمدند و کوشیدند این حادثه را آن گونه که رخ داده، در تاریخ ثبت کنند.
وقتی هنگام ورود اهل بیت به مدینه،
ابراهیم بن طلحه از امام پرسید: چه کسی پیروز شد؟ حضرت فرمود: هنگامی که
وقت نماز شد،
اذان و
اقامه بگو؛ در آنوقت خواهی فهمید که چه کسی پیروز است.
پسر طلحه که وضعیت پیمان‌شکنی پدرش در
جنگ او با
حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) روشن است، شخصی است که هیچ رابطه ولایی با خاندان امامت ندارد، از این‌رو وقتی می‌بیند در جریان نهضت عاشورا به حسب ظاهر حضرت ابی‌عبدالله (علیه‌السلام) کشته شده و اهل حرم او به
اسارت در می‌آیند، برای تشفی خاطر خود به حضرت امام زین‌العابدین (علیه‌السلام) عرض می‌کند چه کسی پیروز شد؟ این سخن گزنده حاکی از نیت سوء او می‌باشد. ولی حضرت سجاد (علیه‌السلام) با پاسخ دندان‌شکن خود به او می‌فهماند که غرض از نهضت عاشورا پیروزی ظاهری و رسیدن به ثروت و حاکمیت نبود. این نهضت برای حفظ اساس
دین از اندراس و نابودی انجام شد و به ثمر هم رسید و نشانه آن اینکه هر مسلمانی به هنگام اذان و اقامه به
توحید و
رسالت حضرت خاتم النبیین (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) شهادت می‌دهد. معنای سخن امام سجاد (علیه‌السّلام) در پاسخ پسر طلحه گویا به این مطلب اشاره دارد که دشمنان اسلام، از جملـه
معاویه و فرزندش
یزید، قصد داشتند با تبلیغات مسموم و جنایات خویش، اسلام را به سود خود تفسیر کنند و نام پیامبر را از اذان بردارند؛ اما مبارزه دلیرانه امام حسین (علیه‌السّلام) و یارانش در کربلا و خطبه‌های روشنگر اهل بیت در
کوفه و شام، اسلام را حفظ کرد و نام پیامبر را همچنان در فرازهای اذان باقی گذاشت.
• پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۲، ص۱۶۴-۱۶۵.
