نَبَذْتُها (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَبَذْتُها: (أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُها) «نَبَذْتُها» از مادّه «
نَبْذ» طبق يک تفسير، به معناى افكندن
خاک در درون
گوساله است، و طبق تفسير ديگر، به معناى رها كردن تعليمات
موسی (علیه‌السلام) است.
(قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ يَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِّنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَكَذَلِكَ سَوَّلَتْ لِي نَفْسِي) (گفت: من چيزى ديدم كه آنها آن را نديدند؛ من قسمتى از آثار و در پاى فرستاده خدا،
جبرئیل را گرفتم، سپس آن را در درون گوساله افكندم، و اين كارى بود كه
هوای نفس من در نظرم جلوه داد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از اينكه گفت: «
فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُها» اين است كه من مشتى از خاک زير پاى جبرئيل و يا خاک زير پاى اسب جبرئيل گرفتم، و مقصود از رسول جبرئيل است، و مراد از نبذتها اين است كه آن را بر طلاهايى كه آب كرده و به صورت گوساله در آورده بودم ريختم، زنده شد و صداى گوساله در آورد. و بزرگترين اشكالى كه به اين روايات وارد مى‌شود اين است كه ... مخالف با ظاهر كتاب است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نَبَذْتُها»، ص۵۷۷.
