علامه طباطبایی در تفسیر المیزان میفرماید: كلمه ناعمه يا از نعومة است، پس عبارت آيه كنايه است از بهجت و سرورى كه از باطن به ظاهر انسان سرايت مىكند، و هر بيننده را از مسرت باطنى با خبر مىسازد، هم چنان كه در جاى ديگر فرموده «تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ»
