• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

میمون (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مَيْمون (به فتح میم و سکون یاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای مبارک است.
جمع آن به صورت مَيامِين (به فتح میم اول و کسر میم دوم) آمده است.



مَيْمون: به معنای مبارک است.
جمع آن به صورت مَيامِين آمده است.


به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - خطبه ۱۱۵

امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در ذمّ اصحابش فرموده: «وَ لَوَدِدْتُ أَنَّ اللهَ فَرَّقَ بَيْنِي وَ بَيْنَكُمْ، وَ أَلْحَقَنِي بِمَنْ هُوَ أَحَقُّ بِي مِنْكُمْ، قَوْمٌ و اللهِ مَيامِينُ الرَّأْيِ، مَراجِيحُ الْحِلْمِ، مَقاوِيلُ بِالْحَقِّ، مَتارِيكُ لِلْبَغْيِ. مَضَوْا قُدُماً عَلَى الطَّرِيقَةِ» «يعنى دوست دارم خداوند ميان من و شما جدایى بياندازد و مرا ملحق كند به قومى كه و اللّه مبارک رأى، آراسته به عقل، راست گفتار، تارک ظلم بودند كه بر طريقه حق سبقت كردند.» (شرح‌های خطبه: )
مراجيح‌ جمع مرجح به معنای رجحان و وزين بودن است.
مقاويل جمع مقوال به معنای خوب سخنگو آمده است.
متاريک جمع متراک به معنای بسيار ترک كننده است.

۲.۲ - خطبه ۱۶

حضرت علی (علیه‌السلام) در خ ۱۶ ۵۸ فرمايد: «الَيمِينُ وَ الشِّمالُ مَضَلَّةٌ، وَ الطَّرِيقُ الوُسْطَى هِيَ الجادَّةُ، عَلَيْها باقي الكِتابِ وَ آثارُ النُّبُوَّةِ، وَ مِنْها مَنْفَذُ السُّنَّةِ» «چپ و راست گمراهى است، راه وسط جادّه نجات است کتاب و سنت شاهد آن و گذرگاه سنّت همان است، مراد از چپ و راست، انحراف در راه حقّ است.» (شرح‌های خطبه: )


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۱۱۷۳.    
۲. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۵، ص۸۸۷.    
۳. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱۳، ص۴۵۸.    
۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۶۹، خطبه ۱۱۵.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ص۲۲۸، خطبه ۱۱۴.    
۶. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۱۷۴، خطبه ۱۱۶.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۵۷، خطبه ۱۱۶.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۱۹۰.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۱۹۱.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج۵، ص۱۵۴.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۸، ص۹۴.    
۱۲. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۲۷۷.    
۱۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۶۱، خطبه ۱۶.    
۱۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۴۶، خطبه ۱۶.    
۱۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۵۸، خطبه ۱۶.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۵، خطبه ۱۶.    
۱۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۶۰۲.    
۱۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۶۰۹.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج۱، ص۵۵۵.    
۲۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۳۲.    
۲۱. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۲۷۳.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «میمون»، ج۲، ص۱۱۷۳.    






جعبه ابزار