• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

میثم تمار (دائرةالمعارف‌مؤلفان‌اسلامی)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: میثم تمار.


میثم بن یحیی تمّار۶۰ق)، معروف به میثم تمار، خطیب، متکلم شیعه و از خواص اصحاب امیرمؤمنان، امام حسن و امام حسین (علیهم‌السّلام) در کوفه بود که از امام علی (علیه‌السّلام) روایت نقل کرده است.



ابوسالم میثم بن یحیی تمّار کوفی نهروانی اسدی، در ابتدا برده زنی از بنی اسد بود که حضرت علی (علیه‌السّلام) او را خرید و آزاد کرد، از این رو به آزاد کرده حضرت شهرت یافت. میثم اهل کوفه و از خواص اصحاب امیرمؤمنان، امام حسن و امام حسین (علیهم‌السّلام) به شمار می‌رفت و از علی (علیه‌السّلام) روایت کرده است. معروف است آن حضرت وی را بر اسرار و علوم بسیاری آگاه ساخته و تعلیم داده بود. تفسیر ایشان بعضی از آن چیزی بود که از حضرت فراگرفته بود. افرادی همانند ابوخالد تمّار، پسرش حمزة بن میثم و یوسف بن عمران میثمی از وی روایت کرده‌اند.


میثم تمار خطیب و متکلم شیعه در کوفه بود. از فضایل و مناقب اهل بیت (علیهم‌السّلام) و علی (علیه‌السّلام) سخن می‌گفت،
[۱۰] فیض کاشانی، ملامحسن، نضد الایضاح، ص۳۴۶.
به همین سبب به فرمان عبیدالله بن زیاد، والی کوفه، دستگیر و با مختار ثقفی روانه زندان شد. سرانجام ده روز قبل از ورود امام حسین (علیه‌السّلام) به عراق در سال ۶۰ق دست و پا و زبانش را قطع کردند و به دار آویختند و به شهادت رساندند و این در حالی بود که علی (علیه‌السّلام) وی را به نحوه شهادتش آگاه ساخته بود. از او تفسیری نقل شده است. (دیگر منابع:
[۲۳] استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۳۵۰.
)


۱. ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۲، ص۷۹۷.    
۲. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۵۸.    
۳. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۴.    
۴. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۳۵۶.    
۵. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۶، ص۲۴۹.    
۶. ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۲، ص۷۹۷.    
۷. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۸۰-۸۱.    
۸. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۸۰.    
۹. امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۹۸.    
۱۰. فیض کاشانی، ملامحسن، نضد الایضاح، ص۳۴۶.
۱۱. ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات، ج۲، ص۷۹۶.    
۱۲. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابه، ج۶، ص۲۵۰.    
۱۳. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۴، ص۳۱۷.    
۱۴. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۳۵۷.    
۱۵. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۱۸، ص۶۸.    
۱۶. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۴، ص۳۱۷.    
۱۷. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۷، ص۳۳۶.    
۱۸. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۲۰، ص۱۰۳.    
۱۹. امین، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱۰، ص۱۹۸.    
۲۰. مجلسی، محمدباقر، الوجیزه، ص۱۸۷.    
۲۱. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۲، ص۲۸۴.    
۲۲. مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ج۴۱، ص۳۴۵.    
۲۳. استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۳۵۰.



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۹۴، برگرفته از مقاله «میثم تمار».







جعبه ابزار