• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مِرْیَة (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: مِرْیَه (لغات‌قرآن).


مِرْيَة ( به کسر میم و سکون راء) از واژگان قرآن کریم به معنای مرّدد بودن می‌باشد.



مِرْيَة به معنای مرّدد بودن است. راغب گويد: مرية تردّد در امر است. و آن از شکّ اخصّ می‌باشد و نيز گويد: امتراء و مماراة مجادله است در چيزی كه در آن ترديد است.


(فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكَ‌ تَتَمارى‌) «به كدام يک از نعمت‌هاى پروردگارت شکّ می‌آورى اى انسان.»
(قالُوا بَلْ جِئْناكَ بِما كانُوا فِيهِ‌ يَمْتَرُونَ‌) «گفتند: بلكه آورديم آن چه (عذاب) را كه در آن ترديد می‌كردند.»
(أَلا إِنَّهُمْ فِي‌ مِرْيَةٍ مِنْ لِقاءِ رَبِّهِمْ ...) »بدان آن‌ها در شکّ‌اند از لقاء (عذاب يا رحمت) پروردگار شان.»
(فَلا تُمارِ فِيهِمْ إِلَّا مِراءً ظاهِراً وَ لا تَسْتَفْتِ فِيهِمْ مِنْهُمْ أَحَداً) «درباره اصحاب کهف با اهل کتاب مجادله مكن مگر مجادله‌ای كه بر آن‌ها غالب باشد و درباره آنها از كسى سئوال نكن.»
به نظر می‌آيد «ظاهر» به معنى غالب است مثل: (فَأَصْبَحُوا ظاهِرِينَ‌) (سرانجام بر آنان پيروز شدند.) و اين تقريبا مثل‌ (وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ) می‌شود به نظر المیزان مراد از ظاهر سطحى و غير متعمّق است يعنى «فقط بر آن چه قرآن حكايت می‌كند اكتفا كن و در مجادله تعمق نكن (و با آنها سر به سر مگذار)» در جوامع الجامع گفته «ظاهرا بحجّة» يعنى مجادله‌ای كه به واسطه دليلش آشكار و روشن است.


۱. قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۲۵۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ج۱، ص۷۶۶.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۳۸۸.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ج۱، ص۷۶۶.    
۵. نجم/سوره۵۳، آیه۵۵.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۵۰.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۸۱.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۰۵.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۴۲۲.    
۱۰. حجر/سوره۱۵، آیه۶۳.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۱۸۲.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۲۶۸.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۱۲۴.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،ج۱۳، ص۲۰۳.    
۱۵. فصلت/سوره۴۱، آیه۵۴.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۴۰۵.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۶۱۵.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۴.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمدبیستونی، ج۲۲، ص۸۸.    
۲۰. کهف/سوره۱۸، آیه۲۲.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۲۶۹.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۳۷۵.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۳۲۹.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۳۹.    
۲۵. صف/سوره۶۱، آیه۱۴.    
۲۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۵۲.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۲۶۱.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۴۴۰.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۴۶۷.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۴۱۱.    
۳۱. نحل/سوره۱۶، آیه۱۲۵.    
۳۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۳۷۳.    
۳۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۵۳۷.    
۳۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، ج۲، ص۴۱۰.    



قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، بر گرفته از مقاله «مریة»، ج۶، ص۲۵۱.    






جعبه ابزار