مُوسِع (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُوسِع: (مَتِّعُوهُنَّ عَلَی الْمُوسِعِ)«مُوسِع» از مادّه
«سَعَة» به معنای توانگر است.
(لَّا جُنَاحَ عَلَیۡکُمۡ اِن طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ مَا لَمۡ تَمَسُّوهُنَّ اَوۡ تَفۡرِضُواْ لَهُنَّ فَرِیضَةٗ وَ مَتِّعُوهُنَّ عَلَی ٱلۡمُوسِعِ قَدَرُهُۥ وَ عَلَی ٱلۡمُقۡتِرِ قَدَرُهُۥ مَتَٰعَۢا بِٱلۡمَعۡرُوفِ حَقًّا عَلَی ٱلۡمُحۡسِنِینَ) (اگر زنان را قبل از
آمیزش جنسی يا تعيين
مهر، به عللى
طلاق دهيد، گناهى بر شما نيست. و در اين موقع، آنها را با هديه‌اى مناسب، بهره‌مند سازيد! آن كس كه توانايى دارد، به اندازه تواناييش، و آن كس كه تنگدست است، به اندازه توانش، هديه‌اى شايسته كه مناسب حال دهنده و گيرنده باشد بدهد. و اين بر نيكوكاران، الزامى است).
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه موسع،
اسم فاعل از
باب افعال است که
ماضی آن اوسع می‌باشد و موسع به کسی گویند که دارای وسعت مالی باشد، و گویا این فعل از آن افعال متعدی است که همیشه مفعولش به منظور اختصار حذف می‌شود، تا ثبوت اصل معنا را برساند و به همین جهت بر خلاف ظاهر لغوی‌اش فعل لازم شده
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مُوسِع»، ص۵۶۴.
