مُنْهَمِر (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُنْهَمِر: (السَّمآءِ بِمآءٍ مُّنْهَمِرٍ) «مُنْهَمِر» از مادّه «
همر»
(بر وزن صبر) به معنای فرو ریختن شدید اشک یا آب است، این تعبیر، در مورد دوشیدن پستان حیوانات تا آخرین قطره نیز به کار می‌رود.
(فَفَتَحْنا أَبْوابَ السَّماء بِماء مُّنْهَمِرٍ) (در اين هنگام درهاى آسمان را با آبى فراوان و بى‌وقفه گشوديم)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در
مجمع البیان مى‌گويد: كلمه همر مصدر ثلاثى مجرد است و به معناى ريختن اشك و باران به شدت، و انهمار به معناى انصباب و روان شدن است.
فتح آسمان (جو بالاى سر) به آبى منهمر و روان كنايه‌اى است تمثيلى از شدت ريختن آب و جريان متوالى باران، گويى باران در پشت آسمان انبار شده، و نمى‌توانسته پايين بريزد همين كه درب آسمان باز شده به شدت هر چه تمام‌تر فرو ريخته است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مُنْهَمِر»، ص۵۵۹.
