مُنابَذَة (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُنابَذَة (به فتح میم و باء و ذال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مخالفت و مفارقت از روی دشمنی است. این واژه در چند مورد در
نهج البلاغه آمده است.
مُنابَذَة به معنای مخالفت و مفارقت از روی دشمنی است.
امام علی (علیه‌السلام) درباره اینکه در
صفین فرمانش را اطاعت نکردند فرمود:
«فَأَبَيْتُمْ عَلَيَّ إِبَاءَ الُْمخَالِفِينَ الْجُفَاةِ، وَالمُنَابِذِينَ الْعُصَاةِ،...» (امّا شما همانند مخالفان جفاكار، و نافرمانان پيمان‌شكن امتناع ورزيديد...)
(شرح‌های خطبه:
) و نیز در
خطبه ۳۶ و ۸۰ آمده است.
درباره لباس وصله‌دار خود فرمود:
«وَاللهِ لَقَدْ رَقَّعْتُ مِدْرَعَتِي هذِهِ حَتَّى اسْتَحْيَيْتُ مِنْ رَاقِعِهَا، وَلَقَدْ قَالَ لِي قَائِلٌ: أَلاَ تَنْبِذُهَا؟» «به خدا قسم آنقدر لباسم را گفتم وصله بزنند تا از وصله‌زن حیا کردم، گوینده‌ای به من گفت: آیا این لباس را کنار نمی‌اندازی.»
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مُنابَذَه»، ج۲، ص۱۰۰۷.
