مُتْرَفوها (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مُتْرَفوها: (إِلَّا قالَ مُتْرَفُوهآ) «مُتْرَفوها» جمع
«مُتْرَف» از مادّه «
ترف» (بر وزن طرف) به معناى
«تنعم» است
و مترف به كسى مى‌گويند كه: فزونى نعمت و زندگى مرفه او را مست و مغرور و غافل كرده و به طغيان‌گرى واداشته است.
(وَ مَا أَرْسَلْنَا فِي قَرْيَةٍ مِّن نَّذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ) (و ما در هيچ شهر و ديارى پيامبرى بيم‌دهنده‌اى نفرستاديم مگر اين‌كه ثروتمندان آن‌ها كه مست ناز و نعمت بودند گفتند: ما به آن‌چه فرستاده شده‌ايد كافريم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مترف اسم مفعول از ماده اتراف است، كه به معناى زياده روى در تلذذ از نعمت‌ها است و در اين تفسير اشاره است به اين‌كه زياده‌روى در لذايذ كار آدمى را به جايى مى‌كشاند كه از پذيرفتن حق استكبار ورزد، هم‌چنان‌كه آيه بعدى هم آن را افاده مى‌كند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مُتْرَفوها»، ص۵۰۰.
