مَیْط (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَيْط (به فتح میم و سکون یاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
ظلم، دفع كردن و راندن است. از مشتقات آن
اَماطَه (به فتح الف و طاء) به معنای كنار شدن و كنار كردن است. این ماده دو مرتبه در
نهج البلاغه آمده است.
مَيْط به معنای ظلم، دفع كردن و راندن است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در مقام
نصیحت فرموده‌اند:
«وَلاَ تَقْتَحِمُوا مَا اسْتَقْبَلْتُمْ مِنْ فَوْرِ نَارِ الْفِتْنَةِ، وأَمِيطُوا عَنْ سَنَنِهَا وَخَلُّو قَصْدَ السَّبِيلِ لَهَا» «وارد نشويد به آنچه در پيش رو داريد از فوران آتش فتنه و خود را از راه‌هاى آن كنار كنيد، و وسط راه را براى آن واگذاريد.»
(شرح‌های خطبه:
)
اَماطَه به معنای كنار شدن و كنار كردن است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) نيز در مقام
پند فرموده‌اند:
«فَطُوبَى لِذِي قَلْب سَلِيم... وَاسْتَفْتَحَ التَّوْبَةَ، وَأَمَاطَ الْحَوْبَةَ» «خوشا به حال قلب سالمى كه در توبه باز كرده و گناه را از خود كنار زده است.»
(شرح‌های خطبه:
)
این ماده دو مرتبه در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «میط»، ج۲، ص۱۰۰۳.
