مَواخِر (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

مَواخِر: (وَ تَرَی الْفُلْکَ مَواخِرَ)
«مَواخِر» جمع‌ «مَاخِرَة» از مادّه‌ « مَخْر» (بر وزن فخر) به معنای شکافتن آب از چپ و راست است و به صدای وزش بادهای شدید نیز گفته می‌شود و از آنجا که کشتی‌ها به هنگام حرکت آب‌ها را با سینه خود می‌شکافند به آن‌ها «مَاخِر» یا «مَاخِرَه» می‌گویند.

---

(وَ هُوَ الَّذی سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَاْکُلواْ مِنْهُ لَحْمًا طَریًّا وَ تَسْتَخْرِجواْ مِنْهُ حِلْیَةً تَلْبَسونَها وَ تَرَی الْفُلْکَ مَواخِرَ فیهِ وَ لِتَبْتَغواْ مِن فَضْلِهِ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرونَ) (او کسی است که دریا را مسخّر شما ساخت تا از آن، گوشت تازه بخورید و زیوری که آن را بر خود می‌پوشانید همچون مروارید از آن استخراج کنید و کشتی‌ها را می‌بینی که سینه دریا را می‌شکافند تا شما به تجارت بپردازید و از فضل خدا بهره گیرید؛ شاید شکر او را به جای آورید.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه مواخر جمع ماخرة است که از ماده مخر به معنای شکافتن، گرفته شده و کشتی را ماخره نامیده‌اند چون که آب دریا را با سینه‌اش می‌شکافد و پیش می‌رود. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

---