مَسٰاکِنَ طَیِّبَةً (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَسٰاکِنَ طَیِّبَةً:(وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً في جَنّاتِ عَدْنٍ) «مَسٰاکِنَ طَیِّبَةً»• «مَسٰاکِنَ» از مادّه
سَکَنَ (به فتح سین، کاف و نون) به معنای سکونت است، واحد آن
مَسْكَن اسم مكان می باشد.
• «طَیِّبَةً» (به فتح طاء و یاء مشدد مکسور) به معنای دلچسبی و طبع پسندی و نقیض
خبیث است.
آیه مورد بحث درباره نعمات
بهشت می‌گوید: خداوند مسكن‌هاى پاكيزه و منزل‌گاه‌هاى مرفه در
قلب بهشت
عدن در اختيار آن‌ها مى‌گذارد.»
به موردی از کاربرد «مَسٰاکِنَ طَیِّبَةً» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَعَدَ اللّهُ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنّاتٍ تَجْري مِن تَحْتِها الأَنْهارُ خالِدينَ فيها وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً في جَنّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوانٌ مِّنَ اللّهِ أَكْبَرُ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظيمُ) «
خداوند به مردان و زنان باايمان، باغ‌هاى بهشتى
وعده داده كه نهرها از پاى درختانش جارى است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و همچنين، خانه‌ها و قصرهاى پاكيزه در باغ‌هاى جاودان بهشتى به آن ها وعده داده)؛ و خشنودى خدا، از همه اين‌ها برتر است؛ و اين، همان رستگارى و پيروزى بزرگ است.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند: از
علی بن الحسین (علیه‌السلام) روايت شده كه فرمود: وقتى اهل بهشت وارد بهشت شده و
ولی خدا به جنات و قصرهاى خود درآيد و هر مؤمنى بر اريكه (تخت) خود تكيه زند، خدمت‌گزارانش به دورش حلقه مى‌زنند، و شاخه‌هاى پر
میوه، خود را به طرفش خم مى‌كنند و در پيرامونش چشمه‌سارها جوشيدن مى‌گيرد و از چشم اندازش نهرها به جريان مى‌افتد و برايش بساط‌ها گسترده مى‌گردد و پشتى‌ها برايش مى‌گذارند و هر چه را كه بخواهد و اشتها كند قبل از آن‌كه به زبان آورد خدامش برايش حاضر مى‌سازند و برايش
حور العین از جنان بيرون مى‌آيند و بندگان خدا آن‌چه كه خدا بخواهد در اين حالت و در اين تنعم بسر مى‌برند.
تا آن‌كه پروردگار جبار براى آنان تجلى نموده مى‌فرمايد: اى اولياء و اى اهل طاعت من! و اى ساكنان بهشت من كه در جوار من منزل گرفته‌ايد! ميل داريد به شما از كرامتى بالاتر از آن‌چه داريد خبر دهم؟ عرض مى‌كنند: پروردگارا آن چيست كه از اين بهشت كه هر چه بخواهيم در آن مى‌يابيم بهتر و بالاتر است؟ بار ديگر همان پرسش تكرار مى‌شود و عرض مى‌كنند: پروردگارا، بله، آن كدام خير مى‌باشد كه بهتر از اين بهشت است؟ خداى تعالى فرمايد: رضايت من از شما و دوستى من نسبت به شما است كه از آن لذت‌ها و نعمت‌ها كه در آنيد بهتر است. بعرض مى‌رسانند: آرى، پروردگار ما! رضايت تو از ما، و محبت تو، به ما، بهتر و گواراتر است. آن گاه على بن الحسين (ع) اين آيه را
تلاوت فرمود.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مساکن طیبه»، ص ۳۸۱.
