مَساغ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَساغ (به فتح سین) از
واژگان نهج‌البلاغه، به معنای محل فرو رفتن است.
مَساغ به معنای فرو رفتن از
حلق به آسانى است.
راغب گويد: «سَاغَ الشَّرَابُ فِي الْحَلْقِ: سَهُلَ انْحِدَارُهُ».
موردی که در «نهج‌البلاغه» آمده است به شرح ذیل می‌باشد.
درباره مهلت دادن به ظالم فرمود:
«وَلَئِنْ أَمْهَلَ اللهُ الظَّالِمَ فَلَنْ يَفُوتَ أَخْذُهُ، وَهُوَ لَهُ بَالمِرْصَادِ عَلَى مَجَازِ طَرِيقِهِ، وَبِمَوْضعِ الشَّجَا مِنْ مَسَاغِ رِيقِهِ.»«اگر چه خداوند به ظالم مهلت مى‌دهد، ولى هرگز انتقام او از خدا فوت نمى‌شود، خدا در كمين اوست بر محل عبورش و در محلّ گلوگير شدن استخوان از مجراى آب دهانش (از حلقش) »
(شرح های خطبه:
)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مساغ»، ج۱، ص۵۶۴.
