مَزْق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَزْق (به
فتح میم و سکون زاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای
پاره کردن و متلاشى كردن است. اسم مکان آن
مُمَزَّق (به ضم میم و
فتح میم و زاء
مشدد مفتوح) است به معنای «در هر محلّ متلاشى شدن.»
مَزْق مَزّق و تَمْزيق به معنى پاره كردن و متلاشى كردن است.
(فَجَعَلْناهُمْ أَحادِيثَ وَ مَزَّقْناهُمْ كُلَّ مُمَزَّقٍ) «جريان
قوم سبا را خبرهاى تازه گردانديم كه زبانزد مردم شدند و آنها را به طور كامل پراكنده و ديار به ديار كرديم.»
بنا بر آنكه «
مُمَزَّقٍ»
مصدر باشد نه
اسم مکان.
(هَلْ نَدُلُّكُمْ عَلى رَجُلٍ يُنَبِّئُكُمْ إِذا مُزِّقْتُمْ كُلَ مُمَزَّقٍ إِنَّكُمْ لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ) «قول منكرين
معاد است كه به يكديگر می‌گفتند: آيا دلالت نكنيم شما را به مردی كه می‌گويد: آنگاه كه به طور كامل متلاشى و پراكنده
شديد حتما شما در خلقت تازه‌اى به وجود خواهيد آمد؟»
ممكن است «
مُمَزَّقٍ» را در هر دو آيه اسم مكان گرفت يعنى «در هر محلّ متلاشى شدن.»
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مزق»، ج۶، ص۲۵۶.
