مَرید (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَرید:
(شَيْطَانًا مَّرِيدًا) مَرید: از نظر ريشه لغت از مادّه
«مرد» (بر وزن زرد) به معنى «سركش و نافرمان» است.
به معناى ريختن شاخ و برگ درخت است. (برهنگى)
«شيطان مريد» يعنى شيطانى كه تمام صفات فضيلت از شاخسار وجودش فروريخته و چيزى از نقاط قوت در او باقى نمانده است.
اصولا
«مرود» (بر وزن سرود) به معنى «طغيان و سركشى» است.
در
حقیقت، قرآن در
آیه مورد بحث، معبودهاى
مشرکان را،
شیطان طغيانگر و ويرانگر معرفى كرده است.
يكى از معانى مريد، عارى بودن از هرگونه خير و بركت و خو گرفتن با شرّ و بدى است.
كسى كه چنين باشد در وادى گمراهى گم گشته و از فرمانبردارى
خدای تعالی بيرون رفته است.
به موردی از کاربرد
مَرید در
قرآن، اشاره می‌شود:
(إِن يَدْعُونَ مِن دُونِهِ إِلاَّ إِنَاثًا وَ إِن يَدْعُونَ إِلاَّ شَيْطَانًا مَّرِيدًا) (آنچه آن‌ها غير از
خدا مى‌خوانند، تنها بت‌هايى است بى روح و بى اثر يا شيطانى سركش و ويرانگر.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه مريد به فتحه ميم به معناى كسى است كه از هر خيرى عارى باشد. البته اين كلمه در مورد مطلق عارى نيز استعمال دارد، چه عارى از خير و چه عارى از غير آن.
• شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مَرید»، ج۴، ص۲۷۶.
