مَحَجّه (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَحَجّه (به فتح میم و حاء) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای راه بزرگ، راه و میان راه که
حضرت علی (علیهالسلام) در خصوص تشویق به در نظر داشتن
خدا، از این واژه استفاده نموده است.
مَحَجّه (به فتح میم و حاء) به معنای راه بزرگ، راه و میان راه، آمده است. چنانکه گفته میشود: «المحجة: جادّه الطریقای معظمه.»
امام (صلواتاللهعلیه) در خصوص تشویق به در نظر داشتن خدا فرموده است: «
«رَحِمَ اللَّهُ امْرَاً سَمِعَ حُکْماً فَوَعَی ... رَکِبَ الطَّرِیقَةَ الْغَرَّاءَ وَ لَزِمَ الْمَحَجَّةَ الْبَیْضَاءَ»؛
خدا
رحمت کند کسی را که چون سخنان حکیمانهای را بشنود، ... در راه روشن، گام نهد و جاده آشکار حق را ادامه دهد.»
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «محجه»، ص۲۵۱.