مَتی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَتّی: «مَتّی» (بر وزن حتّی) در اصل به معنای
خدابخش بوده است. مَتّی یکی از
انجیل‌های چهارگانه است که نام آن در
قرآن نیامده است.
(نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّما بَيْنَ يَدَيْهِ وَ أَنزَلَ التَّوْراةَ وَ الإِنجيلَ) (همان كسى كه كتاب را به حق بر تو نازل كرد، كه با نشانه‌هاى كتب پيشين، هماهنگ است؛ و «
تورات» و «
انجیل» را.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: قرآن كريم اصرار دارد كه هميشه از كتاب عيسى به لفظ انجيل تعبير كند نه اناجيل، و نيز اصرار دارد آن يك انجيل را نازل از ناحيه خدا بداند، و با در نظر گرفتن اينكه انجيل‌ها متعدد هستند، و از آنها آنچه قبل از قرآن و در عصر نزول آن در دست مردم موجود بوده چهار عدد بوده ۱- لوقا ۲- مرقس، ۳- متى، ۴- يوحنا. معلوم مى‌شود از اينها آن انجيلى كه از ناحيه خداى تعالى نازل شده يكى بوده باقى انجيل‌ها كتاب آسمانى نبوده، يعنى همه انجيل‌هاى موجود دست خورده و تحريف شده‌اند، و بهر حال ذكر تورات و انجيل در
آیه مورد بحث يعنى در اول سوره، خالى از نوعى تعريض و كنايه به
یهود و
نصارا نيست، تعريض و طعنه به اعمالى كه كردند، و به سخنانى كه در مورد
تولد عیسی و نبوت و به آسمان رفتنش زدند.
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «مَتّی»، ص۵۰۲.
