یعنی «چون از مکّه خارج شدم راه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) را می‌رفتم و یاد او در ذهنم بود (یاد کردن آن حضرت را به قدم گذاشتن بر زمین تشبیه کرده است؛ گویی قلبش را روی یاد آن حضرت گذاشته است) تا به عرج (موضعی است میان مکه و مدینه) رسیدم.»
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) این کلام را در رابطه با هجرت به مدینه فرموده است. حضرت علی (علیه‌السلام) به معاویه مى‌نويسد: «فإِنكَ مُتْرَفٌ قَدْ أَخَذَ الشَّيْطانُ مِنْكَ مَأْخَذَهُ، وَ بَلَغَ فيكَ أَمَلَهُ، وَ جَرَى مِنْكَ مَجْرَى الرّوحِ وَ الدَّمِ.»
