موقن (مفردات‌قرآن)

مُوقِن‌ (به ضم میم و کسر قاف) از واژگان قرآن کریم به معنای کسی است که دارای یقین یا جویای یقین است.

مُوقِن‌ به معنای آن‌که دارای یقین یا جویای یقین است‌.

به موردی از مُوقِن‌ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(وَ فِی الْاَرْضِ آیاتٌ‌ لِلْمُوقِنِینَ‌)
«در زمین آیات و دلایلی است برای یقین جویندگان.»

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۷، ص۲۷۰.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۹۳.
۳.	↑ ذاریات/سوره۵۱، آیه۲۰.
۴.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۶۰.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۷۳.
۶.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۳۰۶.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۳۵.