موسی بن علی حرفوشی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
موسی بن علی حرفوشی
پسر علی بن موسی حرفوشی از شخصیتهای خاندان
آل حرفوش میباشد؛ آل حَرفوش،
خاندان حکومتگر
شیعی در بَعْلَبَک بودند. حکومت این خاندان از اواخر عصر ممالیک (سده دهم) تا نیمه دوم
سده سیزدهم ادامه داشت.
پس از علی بن موسی حرفوشی پسرش، موسی بن علی (حک: ۹۹۹ـ۱۰۱۶)، حاکم
بعلبک شد و با فخرالدین مَعنی، امیر
بیروت، بر ضد والیان
دمشق متحد گردید.
او در ۱۰۰۷ یا ۱۰۰۸ با سپاه پانزده هزار نفری خود به یاری همپیمانش، امیرفخرالدین، در
جنگ با یوسفپاشا سیفا (حاکم
طرابلس) شتافت.
در ۱۰۱۵ امیرموسی و امیر فخرالدین معنی و علیپاشا، جانپولاد، امیر
حلب که با یکدیگر همپیمان شده بودند، راهی دمشق شدند. سه حاکم تصمیم داشتند
ابنسیفا ترکمانی را از این شهر بیرون کنند ولی چون گفتگوهایی که امیرموسی در دمشق کرد به نتیجه نرسید، بیمناک شد و دو همپیمانش را رها کرد و به بعلبک بازگشت. این اقدام باعث خشم همپیمانان وی شد و ازاینرو به بعلبک حمله بردند و آنجا را
غارت کردند و امارت شهر را به، عموزاده وی، امیر یونس حرفوشی سپردند. امیرموسی، پس از درنگی به انگیزه مقاومت، ناگزیر به دمشق پناه برد و در همانجا درگذشت.
دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «حرفوشیان »، شماره۶۰۲۷.