موسی بن ابراهیم مروزی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
موسی بن ابراهیم مروزی (م پس از
۲۲۹ق)، از راویان
شیعه و از اصحاب
امام کاظم (علیه‌السّلام) که از ایشان روایت نقل کرده است.
ابوحمران موسی بن ابراهیم مروزی، از نسبت وی مروزی چنین بر‌می‌آید که اهل
مرو بود. وی به همراه گروهی از مردمان مرو در منطقه‌ای در
بغداد سکونت داشتند که بعدها به مراوزه شهرت یافت.
اهل سنت کنیه وی را ابوعمران، و
امامیه ابوحمران نوشته‌اند. وی از اصحاب امام کاظم (علیه‌السّلام) به شمار می‌رفت.
او احادیثی را از آن بزرگوار روایت کرده است که برخی از آنها مربوط به زمانی است که امام (علیه‌السّلام) در زندان
هارون (خلافت
۱۷۰-
۱۹۳ق) به سر می‌بردند.
علاوه بر امام کاظم (علیه‌السّلام) از افرادی چون
عبدالله بن لهیعه،
ابراهیم بن سعد و
اسماعیل بن جعفر حدیث شنیده و روایت کرده است.
گفته شده که
سندی بن شاهک زندانبان هارون الرشید تعلیم و تربیت فرزند خود ر ا به مروزی سپرد.
بنابر روایتی، مدتی نیز مسئولیت انتظامات منطقه
کرخ بغداد را برعهده داشت.
از دیگر شاگردان و راویان وی کسانی چون
عیسی بن علی ناقد،
محمد بن خلف بن عبدالسلام و
عبیدالله دهقان را می‌توان نام برد.
یحیی بن معین و
دارقطنی از رجال‌شناسان اهل سنت وی را تکذیب کرده و متروک الحدیث خوانده‌اند.
تاریخ دقیق وفات وی معلوم نیست، ولی برخی آن را پس از ۲۲۹ق دانسته‌اند.
مروزی دارای کتاب الحدیث است که مجموعه‌ای از روایاتی بوده که از امام کاظم (علیه‌السّلام) نقل کرده است.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۹۲، برگرفته از مقاله «موسی مروزی».
