منصور بن قائم بامرالله فاطمی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
منصور بن قائم بامرالله فاطمی (۳۰۲-۳۴۱ق)، سوّمین حاکم و خلیفه فاطمیان عبیدی در
قرن چهارم هجری قمری در مغرب بود که به مدت هفت سال حکومت کرد.
ابوطاهر منصور، اسماعیل بن محمد بن ابی القاسم،
قائم بامرالله بن
عبیدالله ابومحمد، مهدی فاطمی، سوّمین حاکم و خلیفه فاطمیان عبیدی در مغرب بود. او در
قیروان زاده شد. پس از مرگ پدرش در سال ۳۳۳ق در مهدیه (از شهرهای افریقیه) به زمامداری رسید و در سال ۳۳۶ق پس از جنگ با
ابویزید مخلد بن کیداد و کشتن او، جانشین پدر شد؛ مرگ پدرش زمانی رخ داد که او در حال جنگ بود. او مرگ پدر را مخفی نگاه داشت و پس از پایان جنگ، آن را اعلام کرد و همه به‌عنوان جانشین با او بیعت کردند. نزدیک قیروان، شهری به نام «منصوریه» بنا کرد و در آن‌جا پیروزی‌اش را بر مخلد بن کیداد، اثبات کرد و سپاهیان و اطرافیان خود را به آن‌جا منتقل کرد و منصوریّه مقر
حکومت فاطمیان شد.
وی آدمی دور‌اندیش و کاردان و خطیبی بلیغ بود و در حالی که فتنه، همه‌جا را فراگرفته بود، زمام امور را به‌دست گرفت و با عزمی استوار، ریشه همه فتنه‌ها را خشکاند. منصور در ۳۹ سالگی در منصوریه درگذشت و در مهدیّه دفن شد.
مدت خلافتش هفت سال بود و پس از او، پسرش
المعزلدین الله جانشین وی شد.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۲، ص۲۴۹-۲۵۰.
