دحق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَحَق (به فتح دال و حاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای طرد و دور كردن است. از اين ماده فقط يک مورد در
نهج البلاغه به کار رفته است.
دَحَق به معنی طرد و دور كردن است. «دَحَقَهُ دَحْقاً: طردهُ و ابعدهُ.»
«مُندَحِق البطن» نیز يعنى شكم گنده.
حضرت علی علیه السلام در اشاره به
معاویه فرموده:
«أما إنِّهُ سِيَظْهَرُ عَلَيْكُمْ بَعْدِي رَجُلٌ رَحْبُ الْبُلْعُومِ مُنْدَحِقُ الْبَطْنِ يَأْكُلُ مَا يَجِدُ وَيَطْلُبُ مَا لاَ يَجِدُ فَاقْتُلُوهُ وَلَنْ تَقْتُلُوهُ» (آگاه باشيد! پس از من مردى با گلوى گشاده و شكمى بزرگ بر شما مسلّط خواهد شد هر چه بيابد مى‌خورد و در پى آن است كه آنچه ندارد به دست آورد، او را بكشيد ولى هرگز نمى‌توانيد او را به قتل برسانيد.)
شرح‌های خطبه: (
)
ترجمه اين كلمات و مشروح جريان آن در «برء» گذشت؛ به آنجا رجوع شود.
از اين ماده فقط يک مورد در «نهج» يافته است.
•
قرشی بنایی، سید علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دحق»، ج۱، ص۳۷۷.
