دَحَق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَحَق (به فتح دال و حاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای طرد و دور كردن است.
از اين ماده يک مورد در «
نهج البلاغه» بکار رفته است.
دَحَق به معنی طرد و دور كردن است.
«
دَحَقَهُ دَحْقاً: طردهُ و ابعدهُ.»
«
مُندَحِق البطن» نیز يعنى شكم گنده.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
حضرت علی علیه السلام در اشاره به
معاویه فرموده:
«أما إنِّهُ سِيَظْهَرُ عَلَيْكُمْ بَعْدي رَجُلٌ رَحْبُ الْبُلْعُومِ مُنْدَحِقُ الْبَطْنِ يَأْكُلُ ما يَجِدُ وَ يَطْلُبُ ما لا يَجِدُ فَاقْتُلُوهُ وَ لَنْ تَقْتُلُوهُ» «آگاه باشيد! پس از من مردى با گلوى گشاده و شكمى بزرگ بر شما مسلّط خواهد شد هر چه بيابد مى‌خورد و در پى آن است كه آنچه ندارد به دست آورد، او را بكشيد ولى هرگز نمى‌توانيد او را به قتل برسانيد.»
ترجمه اين كلمات و مشروح جريان آن در «
برء» گذشت.
از اين ماده يک مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دحق»، ج۱، ص۳۷۷.
