مناجات العارفین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مناجات العارفین یا مناجات خداشناسان، از
مناجات‌های پانزده گانه است که از
امام سجاد (ع) نقل شده و معرفت و شناخت
خدا، محور این مناجات را تشکیل می‌دهد و حضرت در این مناجات به ما می فهماند که معرفتِ کنه ذات و صفات الهی محال است و بشر هرچه بکوشد، نمی‌تواند به آن مرتبه از معرفت دست یابد.
مناجات العارفین از
امام سجاد (ع) نقل شده و در
صحیفه سجادیه ،
بحارالانوار و
مفاتیح الجنان آمده است. علامه مجلسی زمان قرائت این دعا را روز سه شنبه تعیین کرده است.
• ناتوانی انسان از معرفت کنه ذات و صفات الهی.
• ارتباط میان معرفت به خدا و محبت به او.
• عشق به خداوند به صورت کامل و تمام از لوازم محبت خداوند.
• مقامات عالی عشق به خدا مایه امید انسان و ایجاد انگیزه برای رسیدن به مقامات اولیای الهی.
• درخواست برطرف شدن حجاب و پرده از برابر دیدگان انسان تا حقایق را عینا مشاهده کند و شک و ریبه از دل زائل شود.
• درخواست محبتی از خداوند که ریشه در اعماق وجود دوانده باشد.
• درخواست معرفتی که باعث شرح صدر بشود.
کتاب حضور و مراقبه به همراه شرح مناجات العارفین، به قلم سید علی رضا طباطبایی و
کتاب مناجاة العارفین، به قلم سید اصغر ناظم‌زاده قمی،
کتاب‌هایی هستند که در شرح مناجات العارفین نگاشته شده‌اند.
• مصباح یزدی، محمد تقی،
سجاده
های سلوک شرح مناجات
های حضرت
سجاد (ع)، انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، قم، ۱۳۹۰ش.
• مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
• قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، نشر مشعر، قم، ۱۳۸۷ش.
• باقریان موحد، سید رضا، رسول جعفریان، مهدی مهریزی؛
کتاب‌شناسی نیایش
های شیعه؛ موسسه فرهنگی دین پژوهی بشر؛ تهران؛ ۱۳۹۲ش.
