مناجات الذاکرین
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مناجات الذاکرین یا مناجات یادکنندگان خدا، از
مناجات‌های پانزده گانه است که از
امام سجاد (ع) نقل شده و این مطلب که ما نمی‌توانیم حق
ذکر و یاد
خداوند را به جای آوریم، محور اصلی این مناجات است.
مناجات الذاکرین از
امام سجاد (ع) نقل شده و در
الصحیفة الثانیة السجادیة،
بحارالانوار و
مفاتیح الجنان آمده است. علامه مجلسی زمان قرائت این دعا را روز چهارشنبه تعیین کرده است.
• محورهای اصلی:
# عدم توانایی انسان در به جای آوردن حق
ذکر و یاد
خداوند.
# اگر خداوند فرمان نمی‌داد که او را یاد کنیم، ما او را منزه از یاد خود می‌دانستیم.
• ذکر خدا، منتی است از سوی او بر انسان و نعمتی بزرگ.
• درخواست توفیق ذکر و یاد خداوند.
• بیان اینکه هیچ عقلی از معرفت و شناخت خدا بی‌بهره نیست و خداوند عقل‌ها را چنان آفریده است که بتوانند او را بشناسند: «وَ عَلى مَعْرِفَتِکَ جُمِعَتِ الْعُقُولُ الْمُتَبایِنَةُ»
• حصول آرامش دل با یاد خداوند است: «نفوس جز با یاد تو آرامش و سکونت نمی‌یابند.»
• هدف نهایی انسان رویت خدا و لقاءالله و رسیدن به مرحله‌ای است که هیچ حجاب و حائلی بین انسان و خدا نباشد.
• رسیدن به لقاء الله، هدف از خلقت بوده است.
• هر لذت غیر الهی و هر لذتی که غیر ذکر خدا حاصل شده است، نادرست و نیازمند به
استغفار است.
• مصباح یزدی، محمد تقی، سجاده‌های سلوک شرح مناجات‌های حضرت سجاد(ع)، انتشارات موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، قم، ۱۳۹۰ش.
• مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
• قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، نشر مشعر، قم، ۱۳۸۷ش.
