ملکوت (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَلَکوت (به فتح میم و لام) از
واژگان قرآن کریم به معنای حکومت آسمانها بر زمین می‌باشد. لفظ
ملکوت چهار بار در قرآن مجید آمده است.
مَلَکوت به معنای حکومت آسمانها بر زمین می‌باشد.
(وَ كَذلِكَ نُرِي إِبْراهِيمَ مَلَكُوتَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ) (و اين گونه، ملكوت آسمانها و زمين و حاكميت مطلق خداوند بر آنها را به ابراهيم نشان داديم)
(أَ وَ لَمْ يَنْظُرُوا فِي مَلَكُوتِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْ‌ءٍ) (آيا در ملكوت آسمانها و زمين و حاكميت مطلق خداوند بر آنها، و آنچه خدا آفريده است، از روى دقّت و عبرت نظر نيفكندند؟!)
در اين دو آيه ظاهرا مراد حكومت و تدبيرى و نظمى است كه در آسمانها و زمين است.
در
مجمع فرموده: ملكوت مانند ملک (بر وزن قفل) است ولى از ملک رساتر و ابلغ است زيرا واو و تاء براى مبالغه اضافه می‌شوند.
در
صحاح گويد: ملكوت از ملک (بر وزن قفل) است مثل رهبوت از رهبة گويند: «له ملكوت العراق» براى او است حكومت
عراق.
ما وقتی كه از كارخانه‌اى ديدن مى‌كنيم مى‌بينيم كه در آن نظم بخصوصى حكم فرما است هم در ساختن و هم در كارانداختن آن همين طور است آسمانها و زمين. يعنى: و همان‌طور به
ابراهیم حكومت و نظمی كه در
آسمانها و
زمین است نشان می‌داديم.
(قُلْ مَنْ بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْ‌ءٍ) (بگو: اگر مى‌دانيد، چه كسى حاكميت همه موجودات را در دست دارد)
(فَسُبْحانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْ‌ءٍ) «پاک و منزّه است خدائی كه حكومت و اداره هر چيز در دست او است.»
لفظ
مَلَكوت چهار بار در قرآن مجيد آمده است.
•
قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ملکوت»، ج۶، ص۲۷۵.
