ملّا محمد اشرفی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اشرفی، حاج ملامحمد، از علما، عرفا و وعاظ مجاهد
ایران در
قرن سیزدهم و نیمه اول قرن چهاردهم هجری بود.
وی فرزند محمدمهدی معروف به حجت اشرفی بود و در ۱۲۲۵ ق به
دنیا آمد. او در شهر اشرف (بهشهر) و بار فروش (بابل) به تحصیل پرداخت و در خدمت استادان زمان خویش از جمله سعیدالعلمای بارفروشی تلمذ کرد. سپس به
عتبات رفت و در محضر
شیخ مرتضی انصاری درس خواند. در بازگشت از عتبات، در بارفروش اقامت گزید و در میان مرم نفوذ فراوان یافت، چنانکه به او نسبت
کرامت می‌دادند. به گفته اعتمادالسلطنه : «گروهی از مردم
ایران از او
تقلید می‌کنند، این بزرگوار در میان علمای عصر به جمع مابین
شریعت و
طریقت اختصاص یافته است. از دور و نزدیک همه کس به جان و دل ارادت به وی می‌ورزند، و از فحول رؤسای عصر، بیان منبر او را کسی ندارد.»
میرزامحمد تناکبنی نیز در
قصص العلماء او را «عالم بی نظیر و فقیه بی بدیل و از مشاهیر علماء ابرار و اتقیاء اخبار» وصف می‌کند.
در ۱۲۷۳ ق که انگلیسی‌ها پس از اعلام جنگ به دولت ایران، بندر بوشهر را اشغال کردند وی به همراه چند تن دیگر از علمای مازندران و استرآباد (گرگان) و همانند سایر علمای کشور، فتوای
جهاد بر ضد آنان صادر نمود و در نامه‌ای به ناصرالدین شاه قاجار آمادگی خود را در پیکار با آنها اعلام داشت.
از اشرفی تالیفاتی باقی مانده که مهمترین آنها عبارتند از: اسرارالشهاده، شعائرالاسلام، که به نوشته علمای معاصرین: «مشتمل بر تحقیقات مهمه و تشقیقات متنوعه و متفرعات متفرقه و محتوی بر اخبار
طریقه است» و نیز رساله‌ای در عبادات و برخی معاملات. وی در ۱۳۱۵ ق درگذشت.
دانشنامه های انقلاب اسلامی و تاریخ ایران، برگرفته از مقاله «محمداکبر اسحاق زایی قندهاری».
