ملّا حسن حکیم، از حکمای الهی و فلاسفه عالی‌قدر قرن سیزدهم هجری است. در اصفهان به تحصیل پرداخته و در علوم آن زمان به مهارت دست یافت و به تدریس کتب فلسفی مشغول شد. وی در شعبان ۱۳۰۰ق براثر سقوط از بالاخانه منزل خود وفات یافت. او از علمای منزوی و گوشه‌نشین بوده و شهرتی در بین عوام و خواص نیافته است.
[۱]رجایی، عبدالمهدی، تاریخ اجتماعی اصفهان در عصر ظلّ السّلطان، ص۲۸۰.
