• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مفضل‌ بن‌ عمر جعفی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مفضل بن عمر جعفی، از راویان و از اصحاب و یاران امام صادق و امام کاظم (علیهماالسلام) بود که از آن دو امام بزرگوار روایت نقل کرده است. برخی وی را از از فقهای مورد اعتماد و شایسته دانسته برخی دیگر وی را فاسد المذهب دانسته و روایاتش را شایسته اعتماد نمی‌دانند.



ابوعبدالله مفضل بن عمر جعفی کوفی، از اصحاب و یاران امام صادق و امام کاظم (علیهماالسلام) بود و از این بزرگواران روایت نموده است. یونس بن ظبیان، محمد بن سنان و زهیری از جمله کسانی‌اند که از او بهره برده‌اند. در مورد شخصیت وی دو نظر وجود دارد که برخی او را از بزرگان اصحاب امام صادق (علیه‌السّلام) و رازدار آن حضرت، از فقهای مورد اعتماد و شایسته و از جمله کسانی دانسته‌اند که امام کاظم (علیه‌السّلام) برخی از امور را به او واگذار کرده بود. او از جانب امام صادق (علیه‌السّلام) ستایش شده و از کسانی بود که در راه ائمه (علیهم‌السّلام) قدم نهاد و راه آنها را می‌پیمود. امام کاظم (علیه‌السّلام) وی را مایه آرامش و آسایش خود دانسته و امام صادق (علیه‌السّلام) تعبیر «هو الوالد بعد الوالد» را در مورد وی به کار برده است. برخی دیگر او را فاسد المذهب دانسته و روایاتش را شایسته اعتماد نمی‌دانند و او را خطابی ، پیرو ابوالخطاب اسدی که امامان را خدا می‌دانست،
[۱۰] بغدادی، عبدالقاهر بن طاهر، تاریخ مذاهب اسلام، ص۱۸۰.
خوانده‌اند.


آثار او عبارت‌اند از: الایمان و الاسلام، یوم و لیلة فکر، کتاب‌های فی بدء الخلق و الحث علی الاعتبار وصیة المفضل علل الشرایع الاهلیلجة فی التوحید ما افترض الله علی الجوارح من الایمان التوحید و الهفت و الاظلّة.


او در زمان امام کاظم (علیه‌السّلام) درگذشت و امام برای او طلب رحمت نمود. (دیگر منابع: )


۱. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۳۱۴.    
۲. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۳۶۰.    
۳. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۴۰۷.    
۴. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۲، ص۲۵۹.    
۵. شیخ مفید، الارشاد، ج۲، ص۲۱۶.    
۶. شیخ طوسی، الغیبة، ص۳۴۵-۳۴۶.    
۷. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۳۲۱.    
۸. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۵۰۹.    
۹. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۱۶.    
۱۰. بغدادی، عبدالقاهر بن طاهر، تاریخ مذاهب اسلام، ص۱۸۰.
۱۱. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۱۶.    
۱۲. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲، ص۴۸۴.    
۱۳. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۹، ص۱۵.    
۱۴. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۴، ص۴۸۲.    
۱۵. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۵، ص۲۳۷.    
۱۶. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ص۳۲۱.    
۱۷. برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، ص۳۴.    
۱۸. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۱۴، ص۱۰۲.    
۱۹. تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، ج۱۰، ص۲۰۵.    
۲۰. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۵۱۸.    
۲۱. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۹، ص۳۱۹.    
۲۲. مجلسی، محمدباقر، الوجیزه، ص۱۸۲.    
۲۳. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۱۵، ص۳۱۳.    
۲۴. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۵، ص۱۰۶.    
۲۵. ابن شهر آشوب، محمد بن علی، معالم العلماء، ص۱۲۴.    
۲۶. شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۶۹.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۷۵، برگرفته از مقاله «مفضل جعفی».






جعبه ابزار