اسامی برخی از مفسران شیعه قرن چهارم هجری از این قرار است: ۱. ابوالقاسم فرات بن ابراهیم بن فرات کوفی (م ۳۰۷ ق) از مفسران قرن سوم و اوایل قرن چهارم هجری و مؤلف تفسیر فرات کوفی ؛ ۲. ابوالقاسم عبدالله بن احمد بن محمود کعبی بلخی (م۳۱۷ ق) مؤلف تفسیر نظم القرآن؛ ۳. ابوالفضل محمد بن احمد بن ابراهیم جعفی معروف به صابونی (م۳۲۰ق) صاحب کتاب معانی القرآن. وی ابتدا زیدی مسلک بود و سپس به مذهب امامیه هدایت شد؛ ۴. ابونصر محمد بن مسعود عیاشی ، صاحب تفسیر عیاشی ، از مؤلفان اواخر قرن سوم هجری (م۳۲۰ق) که بیش از دویست تالیف در زمینه‌های مختلف علوم و معارف اسلامی دارد؛ ۵. ابوالحسنعلیبن حسین بن موسی بن بابویه قمی (م ۳۸۱ ق) صاحب تفسیر قرآن کریم. وی پدر شیخ صدوق و رئیس و بزرگ محدثان شیعه است؛ ۶. ابوبکر محمد بن عزیز سجستانی (م ۳۳۰ ق) از مفسران نامی شیعه و صاحب تفسیر غریب القرآن به نام: التلخیص؛ ۷. ابوعلی محمد بن احمد بن جنید اسکافی (م ۳۸۱ ق)، صاحب کتاب امثال القرآن، از مفسران شیعه که تالیفاتی در فنون مختلف دارد؛ ۸. شیخ ابوالحسن فرزند ابراهیم بن هاشم قمی معروف به علیبن ابراهیم قمی (متوفی حدود ۳۰۷ ق)، صاحب کتاب تفسیر قمی از علما و محدثان بزرگ شیعه ؛ ۹. ابوالفضل محمد بن احمد بن ابراهیم جعفی کوفی، معروف به صابونی (متوفی حدود ۳۲۰ ق) صاحب کتاب معانی القرآن معروف به تفسیر صابونی. وی که از مشایخ ابوالقاسم جعفر بن محمد بن قولویه است ابتدا زیدی مذهب بود و سپس به مذهب امامیه برگشت.
