مفسران عرفانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مفسران عرفانی به مفسران با گرایش به مباحث عرفانی اطلاق می‌شود.
روش
تفسیر عرفانی ، سرلوحه کار شماری از مفسران قرارگرفته است. اسامی تعدادی از آنان به این شرح است:
سلطان محمد بن حیدرمحمد بن سلطان محمد جنابزی (۱۲۵۱ - ۱۳۲۷ق) از مفسران صوفی مسلک
شیعه و از اهالی
گناباد خراسان که در بیدخت از روستاهای گناباد مدفون است.
تفسیر وی به نام بیان السعادة فی مقامات العبادة شهرت دارد.
ابوبکر محمد بن علی بن محمد، معروف به
محیی الدین بن عربی (۵۶۰ - ۶۳۸ق) از دانشمندان
مالکی مذهب ، آثار متعددی از وی به یادگار مانده است. اثر تفسیری وی رحمة من الرحمن فی تفسیر و اشارات القرآن نام دارد. این تفسیر از آثار و تالیفات ابن عربی گردآوری شده و در واقع تفسیر
ملا عبدالرزاق کاشانی است.
ابوالفضل رشیدالدین احمد بن ابی سعد میبدی (م ۵۳۰ ق) از دانشمندان
شافعی مذهب ، و اهل «میبد»
یزد و صاحب تفسیر کشف الاسرار و عدة الابرار معروف به «
تفسیر خواجه عبدالله انصاری » است. مؤلف، سخنانی را که استادش خواجه عبدالله در تفسیر
قرآن مجید از دیدگاه عارفان گفته، اساس تفسیر خود قرار داده است.
بانو سیده نصرت بنت محمدعلی امین، معروف به بانوی اصفهانی (۱۳۱۳ - ۱۴۰۳ق) از معدود بانوان مفسر قرآن و از دانشمندان
شیعه امامیه است. تفسیر ایشان به مخزن العرفان فی تفسیر القرآن شهرت دارد.
ابوالقاسم عبدالکریم بن هوازن قشیری نیشابوری (۳۷۶ - ۴۶۵ ق)
شافعی مذهب که تفسیر وی لطائف الاشارات نام دارد.
تفاسیر عرفانی .
فرهنگ‌نامه علوم قرآن، برگرفته از مقاله «مفسران عرفانی».
