مفسران طبقه پنجم
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مفسران طبقه پنجم به طبقه پنجم مفسران نزد
شیعه و
اهل سنت اطلاق می‌شود.
طبقات مفسران نزد اهل سنت، با آن چه شیعه می‌گوید، متفاوت است.
مفسران طبقه پنجم شیعه، آن دسته از مفسرانی هستند که از زمان
شیخ مفید به بعد به
تفسیر روی آوردند.
علوم شیعه و از آن جمله تفسیر، از زمان شیخ مفید، وارد مرحله جدیدی شد و
اجتهاد رونق بیشتری یافت و مفسران شیعه با توجه به روایات تفسیری، به
استنباط از قرآن پرداختند. معروف‌ترین مفسران این طبقه عبارتند از:
۱. شیخ مفید (۴۱۳ ق) مؤلف کتاب البیان فی انواع علوم القرآن؛
۲.
ابوالقاسم مغربی معروف به وزیر (م ۴۱۸ ق)، مؤلف کتاب خصائص علم القرآن؛
۳.
محمد بن احمد وزیر ، مؤلف کتاب متشابه القرآن؛
۴. شیخ رشیدالدین محمد بن علی بن شهرآشوب، معروف به
ابن شهرآشوب (م ۵۸۸ ق)، مؤلف کتاب متشابه القرآن و مختلفه؛
۵.
ابوالعباس اشبیلی ، مؤلف کتاب علوم القرآن.
اما طبقه پنجم از مفسران اهل سنت طبق تقسیم بندی
علامه طباطبایی رحمة‌الله‌علیه کسانی هستند که روایات را با حذف اسناد، در تالیفات خود درج و به مجرد نقل اقوال
قناعت می‌کردند. برخی گفته‌اند اختلال در نظم
تفسیر از همین جا شروع و اقوال زیادی در این تفاسیر بدون مراعات صحت و اعتبار، نقل شد؛ تا جایی که
احمد بن حنبل - که خود پیش از پیدا شدن این طبقه بود - گفته است: سه چیز اصل ندارد: مغازی، ملاحم و
روایات تفسیری.
فرهنگ‌نامه علوم قرآن، برگرفته از مقاله «مفسران طبقه پنجم».
