ابوالقاسم محمود بن عمر بن محمد بن عمر خوارزمی معروف به جارالله زمخشری (م ۵۳۸ ق)، صاحب تفسیر الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الاقاویل فی وجوه التاویل که بیشتر به دقایق بلاغت قرآن توجه کرده است؛
ابوعبدالله محمد بن احمد بن ابی بکر بن فرح خزرجی اندلسی قرطبی (م ۶۷۱ ق)، صاحب تفسیر الجامع لاحکام القرآن که شاید جامع‌ترین تفسیر از اهل سنت باشد و نیز حاوی عمده مسائل تفسیری به ویژه مسائل فقهی با بیانی منظم، رسا، مستدل و معتدل است؛
شیخ محمد عبده (م ۱۳۲۳ ق)، صاحب تفسیر المنار (تفسیر القرآن الحکیم) که سبکی متفاوت با دیگر تفاسیر دارد و کوشیده است تا وحدت موضوعی قرآن و حکمت احکام و تعالیم اسلام را بیان کند. این تفسیر با همکاری شاگردش رشید رضا (م ۱۳۵۴ ق) به انجام رسیده است.
