مَفْتُون (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَفْتُون:(بِأَيِّكُمُ الْمَفْتُونُ) «مَفْتُون» اسم مفعول از «فتنه»، به معناى ابتلاء،
و در اينجا، به معناى ابتلاى به جنون است.
(بِأَييِّكُمُ الْمَفْتُونُ) (كه كدام يک از شما مجنونيد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: حال كه معلوم شد تو ديوانه نبودى، بلكه داراى مقام نبوت و متخلق به خلق عظيمى هستى، و از ناحيه
پروردگارت اجرى عظيم خواهى داشت، اينک بدان كه به زودى اثر دعوتت روشن خواهد گشت، و براى ديدگان ظاهرى و باطنى خلق معلوم خواهد شد كه مفتون به جنون كيست، آيا تويى و يا تكذيب‌گران تو كه تهمت ديوانگى به تو مى‌زنند؟
بعضى
از مفسرين گفته‌اند: كلمه مفتون مصدرى است كه وزن اسم مفعول دارد، نظير كلمات معقول ، ميسور و معسور كه وقتى مى‌گويند: فلان ليس له معقول معنايش اين است كه فلانى عقل ندارد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، بر گرفته از مقاله «مَفْتُون»، ص۵۴۳.
