معلی بن علا
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
برخی معلّا بن علا را یکی از
شهدای کربلا می دانند.
نام وی در
منابع پیشین و متأخر نیامده است. ولی
صاحب «
ینابیع المودة» متوفی (۱۲۹۳ ه) می‌نویسد: وی پس از حنظله آهنگ نبرد کرد و این چنین
رجز خواند:
لاتَنْکرونی فَانَا ابنُ الْکلْبِ • عَبْلُ الّذِراعَین شَدیدُ الّضَرْبِ
إنّی غلامٌ واثقٌ بِرَبّی • حَسْبِی به مَوْلای أی الْحَسْبِ
لاراهبُ الْمَوْتَ بِدارِ الحَربِ • أفُوزُ بِالْجَنَّةِ یوْمَ الکرْبِ
اگر مرا نمی‌شناسید من از
قبیله کلب هستم، بازوانی ستبر و کوبنده دارم. من جوانی هستم که با خدای خود پیمان بسته‌ام و او مرا در مقابل همه چیز کافی است. در جنگ ترس از
مرگ نیست، و روز سختی
بهشت را در می‌یابم.
آنگه به جنگ پرداخت و بیست تن از سربازان
ابن سعد را کشت. سرانجام ضربات شمشیر و نیزه پیکرش را مجروح ساخت و دشمن سرش را جدا کرد و سوی
حسین علیه السلام افکند. مادرش سر فرزند را در برگرفت و گفت: ای فرزندم در برابر دیدگان پسر
رسول خدا کشته شدی. سپس خطاب به دشمن گفت: ای بد مردمان، گواهی می‌دهم که
یهود و
نصاری از شما بهترند.
پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، جمعی از نویسندگان، ص۳۶۳.
