معلّی بن منصور رازی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
معلّی بن منصور رازی (نیمه
قرن دوم هجری ـ
۲۱۱ق)، عالمی بزرگ،
فقیه،
صدوق، امین و مورد اعتماد نزد
اهل سنت بود.
ابویعلی معلّی بن منصور رازی حافظ بغدادی، حدود
۱۵۰ق به دنیا آمد
و از اهالی
ری و ساکن
بغداد بوده است.
از یاران
ابویوسف قاضی و محمد بن حسن که دو تن از اصحاب
ابوحنیفه بوده‌اند، به شمار آمده است. رجال‌نویسان اهل سنت او را عالمی بزرگ، فقیه، صدوق، امین و مورد اعتماد دانسته‌اند.
اما برخی یادآور شده‌اند که
احمد بن حنبل حتی یک حرف را از وی اخذ و کتابت نکرده است.
ابویعلی از شخصیت‌هایی چون
هیثم بن حمید و
لیث بن سعد روایت کرده و روایتگرانی مانند
علی بن مدائنی،
ابوبکر بن ابی شیبه و
ابوخیثمه از او روایت کرده‌اند.
معلّی بن منصور سرانجام در سال ۲۱۱ یا
۲۱۲ق در بغداد درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد.
ابویعلی کتاب‌های امالی
، نوادر، کتاب الصلاة و کتاب الضحایا را از خود به یادگار گذاشت.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۷۱، برگرفته از مقاله «معلی ـ رازی».
