معاویة بن عبیداللّه اشعری (تاریخ‌اسلام‌ترمانینی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
معاویة بن عبیدالله یسار، از شخصیت‌های سیاسی مذهبی قرن دوم قمری و از وزرای معزول
مهدی عباسی بود که به
علم حدیث و
ادبیات اشتغال داشت. او سرانجام به
سال ۱۷۰ ق درگذشت.
ابوعبدالملک، معاویة بن عبیدالله بن یسار، منسوب به اشعری و از وزرای بزرگ بود. اصل او از منطقه ای به نام طبریه؛ از شهرهای
اردن بود و به علم حدیث و ادبیات اشتغال داشت.
قبل از خلافت مهدی به او پیوست و بعد از به خلافت رسیدن مهدی، کاتب و وزیر او شد. مهدی او را بزرگ می‌داشت و در هیچ امری با او مخالفت نمی‌کرد، تدبیر و اداره مملکت را به او سپرد و دیوان‌ها را در اختیار او گذاشت.
وی مسئولیت‌های خود را انجام داده و از نظر مهارت، دانایی و کتابت، سرآمد مردم عصر خود بود. در کنار خیر و
احسان زیادی که داشت، متکبر و مغرور نیز بود.
این وضعیت ادامه داشت تا این که
ربیع بن یونس به پرده‌داری مهدی برگزیده شد. او اطمینان مهدی را نسبت به معاویه متزلزل کرد. مهدی پس از این که پسر معاویه را به اتهام بی‌دینی در حضور خود او کشت، معاویه را عزل کرد. معاویه، تا زمان مرگش، معزول و به دور از مناصب حکومتی بود.
او سرانجام به سال ۱۷۰ ق در هفتاد سالگی درگذشت.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۳۹۶.
