معاویة بن عبیداللّه اشعری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوعبیدالله معاویة بن عبیداللّه اشعری (
۱۰۰-
۱۷۰ق)، ادیب، محدث،
کاتب اهلسنت و وزیر
مهدی عباسی در قرن دوم هجری قمری بود.
ابوعبیدالله معاویة بن عبیداللّه بن یسار اشعری طبرانی
شامی کاتب، وی اهل طبریه، از بلاد
اردن و مولای عبداللّه بن عضاه اشعری بود.
در سال ۱۰۰ق زاده شد.
از ابواسحاق سبیعی، منصور بن معتمر و دیگران حدیث شنیده است.
منصور بن ابی مزاحم و برخی دیگر نیز از وی روایت کردهاند.
ترجمهنگاران
اهلسنت وی را فردی فاضل، عابد، خیّر،
شاعر،
ادیب،
محدث،
کاتب و وزیر مهدی عباسی (خلافت
۱۵۸-
۱۶۹ق) معرفی کردهاند.
نزد آنان وی اولین کسی بوده که در موضوع
مالیات موافق با
شرع و احکام آن
کتاب نوشت.
پدرش عبیداللّه نیز در
حکومت امویان دبیر و رئیس پلیس بوده است.
پسر معاویة بن عبیداللّه اشعری، محمد بن معاویه به اتهام
انحراف به دستور مهدی عباسی به
قتل رسید. در پی آن، خود معاویه مورد خشم مهدی عباسی قرار گرفت
و به دستور وی به زندان افتاد و در سال ۱۷۰ق در زندان درگذشت
و در مقبره قریش در
بغداد دفن شد و علی بن مهدی بر او نماز گزارد.
کتاب فی الخراج اثر اوست.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۶۷، برگرفته از مقاله «معاویه اشعری».