• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

معاویة بن حکیم دهنی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



معاویة بن حکیم دهنی، از راویان و فقهای فطحی مذهب و از اصحاب امام رضا، امام جواد و امام‌ هادی (علیهم‌السّلام) بود.



معاویة بن حکیم بن معاویة بن عمار دهنی کوفی، اهل کوفه و از اصحاب امام رضا، امام جواد و امام‌ هادی (علیهم‌السّلام) بود. او از امام رضا (علیه‌السّلام)
[۵] مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۳، ص۲۲۳.
و کسانی مانند ابوداود مسترق، احمد بن محمد بن ابی نصر و شریف بن سابق تفلیس روایت کرده است. محدثانی همچون علی بن حسن بن فضال، احمد بن ابی عبدالله برقی و حمدان بن احمد قلانسی از مشهورترین کسانی هستند که از وی روایت کرده‌اند. کشّی نوشته است: دهنی از فقهای فطحی مذهب بوده است. نجاشی نیز وی را از راویان موثق دانسته و به نقل از استادش یادآور شده است که دهنی راوی ۲۴ اصل بوده که دیگران آن را روایت نکرده‌اند. شیخ طوسی علاوه بر اینکه او را از اصحاب امام جواد و امام‌ هادی (علیهماالسلام) برشمرده، نام وی را در زمره محدثانی آورده که از امامان معصوم روایاتی نقل نکرده‌اند.


دهنی دارای آثار و تالیفاتی بوده که عبارت‌اند از: الدیات، الحدود، الحیض، الطلاق، الفرائض، النکاح و النوادر.(دیگر منابع:
[۲۱] استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۲۳۵.
)


۱. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۲۸۵.    
۲. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۱۲.    
۳. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۴۰۶.    
۴. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۴۲۴.    
۵. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج۳، ص۲۲۳.
۶. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ج۱، ص۵۶۳.    
۷. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ج۱، ص۳۴۳-۴۴۴.    
۸. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۲۸۵.    
۹. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۱۲.    
۱۰. شیخ طوسی، الفهرست، ص۱۶۵-۱۶۶.    
۱۱. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ج۱، ص۳۴۵.    
۱۲. کشی، محمد بن عمر، اختیار معرفة الرجال، ج۱، ص۵۶۳.    
۱۳. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۱۲.    
۱۴. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ص۴۴۹.    
۱۵. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، ص۴۱۲.    
۱۶. کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، ج۱۲، ص۳۰۴.    
۱۷. علامه حلی، خلاصة الاقوال، ص۲۷۴.    
۱۸. حلی، حسن بن علی، رجال ابن داود، ص۳۴۹.    
۱۹. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة، ج۲، ص۲۳۶.    
۲۰. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۹، ص۲۲۲.    
۲۱. استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ص۲۳۵.
۲۲. جزایری، عبدالنبی، حاوی الاقوال، ج۳، ص۲۲۸.    
۲۳. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعه، ج۲۴، ص۳۰۰.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۷۶۹، برگرفته از مقاله «معاویة دهنی».






جعبه ابزار